Σουχεϊμπ ο Ρωμιός (Αρ-Ρούμι), ο πρώτος Έλληνας μουσουλμάνος ήταν σύντροφος του ίδιου του προφήτη Μουχάμμαντ!

Πολλοί θα εκπλαγούν όταν μάθουν πως ο πρώτος Έλληνας μουσουλμάνος ήταν σύντροφος του ίδιου του προφήτη Μουχάμμαντ, είθε είρηνη να είναι μαζί του!

Ο Σουχεϊμπ, όπως προδίδει το όνομά του, δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Περσία. Ήταν γόνος ενός κυβερνήτη της τότε περσικής αυτοκρατορίας. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν τα ξανθά  μαλλία του και το λευκό χρώμα του δέρματός του.

Ενώ ακόμη μικρό παιδί, ο Σουχεϊμπ αιχμαλωτίστηκε από Βυζαντινούς εισβολείς και πουλήθηκε ως σκλάβος στην Κωνσταντινούπολη. Στην Κωνσταντινούπολη ο Σουχεϊμπ έμαθε ελληνικά και μεγάλωσε με την ελληνο-βυζαντινή παιδεία. Ο Σουχεϊμπ κατόρθωσε να δραπετεύσει και διάλεξε να μεταβεί στην Μέκκα, η οποία ήταν γνωστή ως μέρος ασφαλές για την ασυλία που προσέφερε.

Στην Μέκκα, λόγω του ό,τι μιλούσε ελληνικά και λόγω της παιδείας του έλαβε το παρατσούκλι: αρ-Ρούμι, που σημαίνει ο Ρωμιός. Ο Σουχεϊμπ έγινε σύντομα πολύ επιτυχημένος και πλούσιος έμπορος.

Όταν άκουσε τον προφήτη Μουχάμμαντ να κυρήττει πίστηκε απευθείας για την αλήθεια του μηνύματος και ασπάστηκε άμεσα το Ισλάμ. Όπως όλοι οι πρώτοι μουσουλμάνοι, εκδιώχθηκε βάναυσα από τους ειδωλολάτρες της Μέκκα και όταν του προσφέρθηκε έδωσε όλη την περιουσία του για να μεταβεί με ασφάλεια στην Μεδίνα για να επανενωθεί με τον προφήτη, ο οποίος και είχε προηγουμένως μεταναστεύσει.

Ο προφήτης χάρηκε ιδιαίτερα όταν τον είδε και τον χαιρέτησε τρεις φορές λέγοντας πως η συναλλαγή που έκανε ήταν μοναχά προς όφελός του. Λέγεται πως ο στίχος του Κορανίου 2:207 αναφέρεται συγκεκριμένα σε αυτό το γεγονός (μετάφραση του νοήματος): "Και υπάρχει ένας τύπος ανθρώπου ο οποίος δίνει την ζωή του για να κερδίσει την ευχαρίστηση του Αλλάχ. Και ο Αλλάχ δείχνει πλήρη επίεικια στους υπηρέτες του". Να σημειώσουμε πως ο συγκεκριμένος στίχος είχε αποκαλυφθεί πριν από το γεγονός.

Είναι αξιοσημείωτο πως ο Σουχεϊμπ ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον προφήτη και ένας από τους πιο αγαπητούς συντρόφους του.

Είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος με τον αδελφό μας Σουχεϊμπ, τον πρώτο Έλληνα μουσουλμάνο που όχι μόνο έζησε κατά την διάρκεια του προφητή τον 7ο αιώνα στην Μέκκα αλλά και ήταν ένας από τους αγαπητούς του συντρόφους.

Η προσευχή του προφήτη Ιησού ήταν όπως και του προφήτη Μουχάμμαντ

Πολλοί θα μείνουν έκπληκτοί από το γεγονός πως ο προφήτης Ιησούς προσευχόταν όπως και ο προφήτης Μουχάμμαντ (Μωάμεθ), είθε ειρήνη να είναι μαζί του. Αυτό ακριβώς μας ενημερώνει το ίδιο το ευαγγέλιο: "...  έπεσεν (ο Ιησούς) επί πρόσωπον αυτού, προσευχόμενος ..." (Ματθαίος 26:39).

Παρόλαυτά, αυτό το γεγονός δεν αποτελεί έκπληξη για ένα μουσουλμάνο. Το Κοράνι μας ζητά, πιο συγκεκριμένα είναι εντολή, να πιστεύουμε σε όλους τους προφήτες που κατά καιρούς εστάλθησαν από τον ένα και μοναδικό Θεό, του οποίου το όνομα είναι Αλλάχ. Όλοι οι προφήτες είχαν ως κύριο μήνυμα το κεντρικό μήνυμα του Ισλάμ: "Λα-ιλάχα ίλα Αλλάχ" ("Δεν υπάρχει καμία θεότητα εκτός του Αλλάχ"). 

Στην περίοδο κάθε προφήτη αυτό το μήνυμα συμπληρώνοταν με τον εκάστοτε προφήτη. Δηλαδή: "Δεν υπάρχει καμία θεότητα εκτός του Αλλάχ και ο Ιησούς είναι ο σκλάβος και προφήτης του Αλλάχ". Στην περίοδο του Αβραάμ (είθε ειρήνη μαζί του) το μήνυμα ήταν: "Δεν υπάρχει καμία θεότητα εκτός του Αλλάχ και ο Αβραάμ είναι ο σκλάβος και προφήτης του Αλλάχ". 

Εφόσον ο Μουχάμμαντ είναι ο τελευταίος το μήνυμα ολοκληρώθηκε ως: "Δεν υπάρχει καμία θεότητα εκτός του Αλλάχ και ο Μουχάμμαντ είναι ο σκλάβος και προφήτης του Αλλάχ". 

Σας ζητώ να σκεφτήτε ποιος μπορεί να είναι ο ιδανικότερος τρόπος να δείξει κάποιος την πλήρη υποταγή του στον ένα και μοναδικό Δημιουργό του; Δεν είναι με το να προσκυνήσει; Και ποιο προσκύνημα θα μπορούσε να είναι το ιδανικότερο για να υποδείξει την πλήρη υποταγή στον Δημιουργό μας; Θεωρώ πως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το να βάλει κάποιος το πρόσωπό του στην γη, είναι ο ιδανικότερος τρόπος. Αυτός ήταν ο τρόπος του Ιησού και αυτόν ακριβώς τον τρόπο μας δίδαξε και ο προφήτης Μουχάμμαντ.

Είναι βασική πίστη στο Ισλάμ ότι το Ισλάμ δεν πρόκειται για μια νέα θρησκεία. Ο προφήτης Μουχάμμαντ ποτέ δεν ισχυρίστηκε πως διδάσκει μια νέα θρησκεία. Το Ισλάμ είναι η μία και αληθινή θρησκεία την οποία δίδαξαν όλοι οι προφήτες του Αλλάχ μεταξύ των οποίων: ο Αδάμ, ο Νώα, ο Αβραάμ, ο Ισμαήλ και Ισαάκ, ο Ιωσήφ, ο Μωησής, ο Ιησούς και ο τελευταίος προφήτης, ο προφήτης Μουχάμμαντ (Μωάμεθ), είθε ειρήνη να είναι με όλους.

Ένας χριστιανός δεν μπορεί να αποκαλείται πραγματικά πιστός εάν και εφόσον δεν ακολουθεί τον τρόπο ζωής του Ιησού και πιο συγκεκριμένα τον τρόπο με τον οποίο και έκανε προσευχή. Ένας χριστιανός, κατά την ταπεινή μου άποψη, μπορεί να γίνει ο καλύτερος χριστιανός με το να ακολουθήσει τον τρόπο ζωής ενός μουσουλμάνου.

Πτυχές της ζωής του Ιησού (ειρήνη σε αυτόν) τις οποίες οι μουσουλμάνοι ακολουθούν πιστά

1. Δεν έτρωγε χοιρινό
2. Είχε περιτομή
3. Προσευχόταν με το πρόσωπό του στην γη (Ματθαίος 26:39 '...
   έπεσεν επί πρόσωπον αυτού, προσευχόμενος ...')

Οι 5 πτυχές της λατρείας στο Ισλάμ

Η λατρεία (ιμπάντα) στο Ισλάμ είναι μία πολύ ευρύτερη έννοια από μοναχά την προσευχή. Η λατρεία είναι μια πράξη. Κάποιος ενδέχεται κάποια στιγμή να λατρεύει τον Αλλάχ και κάποια άλλη να κάνει κάτι άλλο. Η έννοια της λατρείας στο Ισλάμ κυρίως εμπεριέχει την έννοια της υποδούλωσης.

Άρα: ιμπάντα = λατρεία + υποδούλωση στον Αλλάχ.

Η μεγάλη διαφορά μεταξύ λατρείας και υποδούλωσης είναι ότι η υποδούλωση είναι μια κατάσταση και όχι απλώς μία πράξη. Ένας δούλος του Αλλάχ είναι υπόδουλός του κάθε στιγμή της ζωής: όταν προσεύχεται, όταν εργάζεται, όταν λυπάται, όταν χαίρεται. Εδώ πρέπει να υπογραμμίσουμε πως η λέξη υποδούλωση στα ελληνικά έχει αρνητική χροία. Παρόλαυτά, η υποδούλωση στον Αλλάχ έχει εντελώς διαφορετική έννοια από αυτή που χρησιμοποιείται. Ο Αλλάχ δεν είναι ένας οποιοσδήποτε κύριος. Είναι Ο πιο Φιλεύσπλαχνός, Ο πιο Ελλεήμον (αρ-ραχμάν, αρ-ραχίμ). Δεν μπορεί να συγκριθεί με ότιδήποτε άλλο από την δυμιουργία του. Επιπλεόν, αυτή η μορφή "υποδούλωσης" είναι εθελούσια. Ένας πιστός μουσουλμάνος δέχεται εξολοκλήρου εθελούσια την κυριαρχία του Αλλάχ (ίακανά αμπουντου, σόυρα Φάτεχα-1). Άρα κατά αυτόν τον τρόπο η "υποδούλωση" στον Αλλάχ είναι, όσο και να ακούγεται οξύμορο, μορφή πραγματικής ελευθερίας.

Τώρα που αναλύσαμε της δύο βασικές έννοιες της λατρείας μπορούμε να χρησιμοποίσουμε την λέξη αυτή καθαυτή, όταν φυσικά θα εννούμε και τις δύο έννοιες.

Η έννοια λοιπόν της λατρείας του Αλλάχ στο Ισλάμ έχει πέντε πτυχές: αγάπη, υποταγή, ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη (ταβάκουλ) και οι συνθήκες της υποδούλωσης.

Η αγάπη είναι κυρίαρχη προς τον Κύριο μας.

Υποταγή είναι απαραίτητη συνθήκη για την εθελούσια "υποδούλωση".

Ειλικρίνεια είναι αναγκαία για την εθελούσια πτυχή της λατρείας.

Εμπιστοσύνη είναι εξαιρετικά σημαντική και σημαίναι την αποδοχή πως η αιτία όλων των πραγμάτων έρχεται από τον Αλλάχ. Αυτό σημαίνει πως ένας πραγματικός πιστός ούτε στεναχωρίεται για την απώλεια κάποιου πράγματος ή αγαθού αλλά και ούτε ενθουσιάζεται με την απόκτηση κάποιου πράγματος ή αγαθού. Ο Αλλάχ γνωρίζει καλύτερα το τί είναι καλό  και κακό για εμάς. Κάτι το οποίο νομίζουμε πως είναι βλαβερό και ανεπιθύμητο αποδεικνύεται με την πάροδο του χρόνου να είναι χρήσιμο και επιθυμητό. Γι' αυτό τον λόγο η εμπιστοσύνη (ταβάκουλ) είναι ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό ενός πιστού και δη της λατρείας στο Ισλάμ.

Οι συνθήκες της υποδούλωσης υπαγορεύονται από τον Κύριο. Το επακόλουθο αυτής της συνθήκης είναι πως ένας δούλος δεν μπορεί να υπαγορεύει τις δικές του επιθυμίες όσων αφορά την σχέση μεταξύ δούλου και Κυρίου. Στην πραγματικότητα οι συνθήκες της σχέσης έχουν ήδη υπαγορευτεί στο Κοράνι και το χαντίθ.

Σε αύτο το άρθρο εξετάσαμε τις πτυχές της λατρείας στο Ισλάμ. Πρώτα ξεκαθαρίσαμε τις δύο έννοιες που έχει η αραβική λέξη ιμπάντα (λατρεία) και στη συνέχεια παρουσιάσαμε τις πέντε πτυχές της λατρείας.