Ντουνιάς
Χαραμοφάης
Χαλάλι
Φακίρης
Μπατίρης
Ρωμιός
Χαραμοφάης
Χαλάλι
Φακίρης
Μπατίρης
Ρωμιός
Σουχεϊμπ ο Ρωμιός (Αρ-Ρούμι), ο πρώτος Έλληνας μουσουλμάνος ήταν σύντροφος του ίδιου του προφήτη Μουχάμμαντ!
Πολλοί θα εκπλαγούν όταν μάθουν πως ο πρώτος Έλληνας μουσουλμάνος ήταν σύντροφος του ίδιου του προφήτη Μουχάμμαντ, είθε είρηνη να είναι μαζί του!
Ο Σουχεϊμπ, όπως προδίδει το όνομά του, δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Περσία. Ήταν γόνος ενός κυβερνήτη της τότε περσικής αυτοκρατορίας. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν τα ξανθά μαλλία του και το λευκό χρώμα του δέρματός του.
Ενώ ακόμη μικρό παιδί, ο Σουχεϊμπ αιχμαλωτίστηκε από Βυζαντινούς εισβολείς και πουλήθηκε ως σκλάβος στην Κωνσταντινούπολη. Στην Κωνσταντινούπολη ο Σουχεϊμπ έμαθε ελληνικά και μεγάλωσε με την ελληνο-βυζαντινή παιδεία. Ο Σουχεϊμπ κατόρθωσε να δραπετεύσει και διάλεξε να μεταβεί στην Μέκκα, η οποία ήταν γνωστή ως μέρος ασφαλές για την ασυλία που προσέφερε.
Στην Μέκκα, λόγω του ό,τι μιλούσε ελληνικά και λόγω της παιδείας του έλαβε το παρατσούκλι: αρ-Ρούμι, που σημαίνει ο Ρωμιός. Ο Σουχεϊμπ έγινε σύντομα πολύ επιτυχημένος και πλούσιος έμπορος.
Όταν άκουσε τον προφήτη Μουχάμμαντ να κυρήττει πίστηκε απευθείας για την αλήθεια του μηνύματος και ασπάστηκε άμεσα το Ισλάμ. Όπως όλοι οι πρώτοι μουσουλμάνοι, εκδιώχθηκε βάναυσα από τους ειδωλολάτρες της Μέκκα και όταν του προσφέρθηκε έδωσε όλη την περιουσία του για να μεταβεί με ασφάλεια στην Μεδίνα για να επανενωθεί με τον προφήτη, ο οποίος και είχε προηγουμένως μεταναστεύσει.
Ο προφήτης χάρηκε ιδιαίτερα όταν τον είδε και τον χαιρέτησε τρεις φορές λέγοντας πως η συναλλαγή που έκανε ήταν μοναχά προς όφελός του. Λέγεται πως ο στίχος του Κορανίου 2:207 αναφέρεται συγκεκριμένα σε αυτό το γεγονός (μετάφραση του νοήματος): "Και υπάρχει ένας τύπος ανθρώπου ο οποίος δίνει την ζωή του για να κερδίσει την ευχαρίστηση του Αλλάχ. Και ο Αλλάχ δείχνει πλήρη επίεικια στους υπηρέτες του". Να σημειώσουμε πως ο συγκεκριμένος στίχος είχε αποκαλυφθεί πριν από το γεγονός.
Ο Σουχεϊμπ, όπως προδίδει το όνομά του, δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Περσία. Ήταν γόνος ενός κυβερνήτη της τότε περσικής αυτοκρατορίας. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν τα ξανθά μαλλία του και το λευκό χρώμα του δέρματός του.
Ενώ ακόμη μικρό παιδί, ο Σουχεϊμπ αιχμαλωτίστηκε από Βυζαντινούς εισβολείς και πουλήθηκε ως σκλάβος στην Κωνσταντινούπολη. Στην Κωνσταντινούπολη ο Σουχεϊμπ έμαθε ελληνικά και μεγάλωσε με την ελληνο-βυζαντινή παιδεία. Ο Σουχεϊμπ κατόρθωσε να δραπετεύσει και διάλεξε να μεταβεί στην Μέκκα, η οποία ήταν γνωστή ως μέρος ασφαλές για την ασυλία που προσέφερε.
Στην Μέκκα, λόγω του ό,τι μιλούσε ελληνικά και λόγω της παιδείας του έλαβε το παρατσούκλι: αρ-Ρούμι, που σημαίνει ο Ρωμιός. Ο Σουχεϊμπ έγινε σύντομα πολύ επιτυχημένος και πλούσιος έμπορος.
Όταν άκουσε τον προφήτη Μουχάμμαντ να κυρήττει πίστηκε απευθείας για την αλήθεια του μηνύματος και ασπάστηκε άμεσα το Ισλάμ. Όπως όλοι οι πρώτοι μουσουλμάνοι, εκδιώχθηκε βάναυσα από τους ειδωλολάτρες της Μέκκα και όταν του προσφέρθηκε έδωσε όλη την περιουσία του για να μεταβεί με ασφάλεια στην Μεδίνα για να επανενωθεί με τον προφήτη, ο οποίος και είχε προηγουμένως μεταναστεύσει.
Ο προφήτης χάρηκε ιδιαίτερα όταν τον είδε και τον χαιρέτησε τρεις φορές λέγοντας πως η συναλλαγή που έκανε ήταν μοναχά προς όφελός του. Λέγεται πως ο στίχος του Κορανίου 2:207 αναφέρεται συγκεκριμένα σε αυτό το γεγονός (μετάφραση του νοήματος): "Και υπάρχει ένας τύπος ανθρώπου ο οποίος δίνει την ζωή του για να κερδίσει την ευχαρίστηση του Αλλάχ. Και ο Αλλάχ δείχνει πλήρη επίεικια στους υπηρέτες του". Να σημειώσουμε πως ο συγκεκριμένος στίχος είχε αποκαλυφθεί πριν από το γεγονός.
Είναι αξιοσημείωτο πως ο Σουχεϊμπ ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον προφήτη και ένας από τους πιο αγαπητούς συντρόφους του.
Είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος με τον αδελφό μας Σουχεϊμπ, τον πρώτο Έλληνα μουσουλμάνο που όχι μόνο έζησε κατά την διάρκεια του προφητή τον 7ο αιώνα στην Μέκκα αλλά και ήταν ένας από τους αγαπητούς του συντρόφους.
Είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος με τον αδελφό μας Σουχεϊμπ, τον πρώτο Έλληνα μουσουλμάνο που όχι μόνο έζησε κατά την διάρκεια του προφητή τον 7ο αιώνα στην Μέκκα αλλά και ήταν ένας από τους αγαπητούς του συντρόφους.
Η προσευχή του προφήτη Ιησού ήταν όπως και του προφήτη Μουχάμμαντ
Πολλοί θα μείνουν έκπληκτοί από το γεγονός πως ο προφήτης Ιησούς προσευχόταν όπως και ο προφήτης Μουχάμμαντ (Μωάμεθ), είθε ειρήνη να είναι μαζί του. Αυτό ακριβώς μας ενημερώνει το ίδιο το ευαγγέλιο: "... έπεσεν (ο Ιησούς) επί πρόσωπον αυτού, προσευχόμενος ..." (Ματθαίος 26:39).
Παρόλαυτά, αυτό το γεγονός δεν αποτελεί έκπληξη για ένα μουσουλμάνο. Το Κοράνι μας ζητά, πιο συγκεκριμένα είναι εντολή, να πιστεύουμε σε όλους τους προφήτες που κατά καιρούς εστάλθησαν από τον ένα και μοναδικό Θεό, του οποίου το όνομα είναι Αλλάχ. Όλοι οι προφήτες είχαν ως κύριο μήνυμα το κεντρικό μήνυμα του Ισλάμ: "Λα-ιλάχα ίλα Αλλάχ" ("Δεν υπάρχει καμία θεότητα εκτός του Αλλάχ").
Στην περίοδο κάθε προφήτη αυτό το μήνυμα συμπληρώνοταν με τον εκάστοτε προφήτη. Δηλαδή: "Δεν υπάρχει καμία θεότητα εκτός του Αλλάχ και ο Ιησούς είναι ο σκλάβος και προφήτης του Αλλάχ". Στην περίοδο του Αβραάμ (είθε ειρήνη μαζί του) το μήνυμα ήταν: "Δεν υπάρχει καμία θεότητα εκτός του Αλλάχ και ο Αβραάμ είναι ο σκλάβος και προφήτης του Αλλάχ".
Εφόσον ο Μουχάμμαντ είναι ο τελευταίος το μήνυμα ολοκληρώθηκε ως: "Δεν υπάρχει καμία θεότητα εκτός του Αλλάχ και ο Μουχάμμαντ είναι ο σκλάβος και προφήτης του Αλλάχ".
Σας ζητώ να σκεφτήτε ποιος μπορεί να είναι ο ιδανικότερος τρόπος να δείξει κάποιος την πλήρη υποταγή του στον ένα και μοναδικό Δημιουργό του; Δεν είναι με το να προσκυνήσει; Και ποιο προσκύνημα θα μπορούσε να είναι το ιδανικότερο για να υποδείξει την πλήρη υποταγή στον Δημιουργό μας; Θεωρώ πως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το να βάλει κάποιος το πρόσωπό του στην γη, είναι ο ιδανικότερος τρόπος. Αυτός ήταν ο τρόπος του Ιησού και αυτόν ακριβώς τον τρόπο μας δίδαξε και ο προφήτης Μουχάμμαντ.
Είναι βασική πίστη στο Ισλάμ ότι το Ισλάμ δεν πρόκειται για μια νέα θρησκεία. Ο προφήτης Μουχάμμαντ ποτέ δεν ισχυρίστηκε πως διδάσκει μια νέα θρησκεία. Το Ισλάμ είναι η μία και αληθινή θρησκεία την οποία δίδαξαν όλοι οι προφήτες του Αλλάχ μεταξύ των οποίων: ο Αδάμ, ο Νώα, ο Αβραάμ, ο Ισμαήλ και Ισαάκ, ο Ιωσήφ, ο Μωησής, ο Ιησούς και ο τελευταίος προφήτης, ο προφήτης Μουχάμμαντ (Μωάμεθ), είθε ειρήνη να είναι με όλους.
Ένας χριστιανός δεν μπορεί να αποκαλείται πραγματικά πιστός εάν και εφόσον δεν ακολουθεί τον τρόπο ζωής του Ιησού και πιο συγκεκριμένα τον τρόπο με τον οποίο και έκανε προσευχή. Ένας χριστιανός, κατά την ταπεινή μου άποψη, μπορεί να γίνει ο καλύτερος χριστιανός με το να ακολουθήσει τον τρόπο ζωής ενός μουσουλμάνου.
Ένας χριστιανός δεν μπορεί να αποκαλείται πραγματικά πιστός εάν και εφόσον δεν ακολουθεί τον τρόπο ζωής του Ιησού και πιο συγκεκριμένα τον τρόπο με τον οποίο και έκανε προσευχή. Ένας χριστιανός, κατά την ταπεινή μου άποψη, μπορεί να γίνει ο καλύτερος χριστιανός με το να ακολουθήσει τον τρόπο ζωής ενός μουσουλμάνου.
Πτυχές της ζωής του Ιησού (ειρήνη σε αυτόν) τις οποίες οι μουσουλμάνοι ακολουθούν πιστά
- Δεν έτρωγε χοιρινό
- Είχε περιτομή
- Προσευχόταν με το πρόσωπό του στην γη (Ματθαίος 26:39 '...
έπεσεν επί πρόσωπον αυτού, προσευχόμενος ...')
Οι 5 πτυχές της λατρείας στο Ισλάμ
Η λατρεία (ιμπάντα) στο Ισλάμ είναι μία πολύ ευρύτερη έννοια από μοναχά την προσευχή. Η λατρεία είναι μια πράξη. Κάποιος ενδέχεται κάποια στιγμή να λατρεύει τον Αλλάχ και κάποια άλλη να κάνει κάτι άλλο. Η έννοια της λατρείας στο Ισλάμ κυρίως εμπεριέχει την έννοια της υποδούλωσης.
Άρα: ιμπάντα = λατρεία + υποδούλωση στον Αλλάχ.
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ λατρείας και υποδούλωσης είναι ότι η υποδούλωση είναι μια κατάσταση και όχι απλώς μία πράξη. Ένας δούλος του Αλλάχ είναι υπόδουλός του κάθε στιγμή της ζωής: όταν προσεύχεται, όταν εργάζεται, όταν λυπάται, όταν χαίρεται. Εδώ πρέπει να υπογραμμίσουμε πως η λέξη υποδούλωση στα ελληνικά έχει αρνητική χροία. Παρόλαυτά, η υποδούλωση στον Αλλάχ έχει εντελώς διαφορετική έννοια από αυτή που χρησιμοποιείται. Ο Αλλάχ δεν είναι ένας οποιοσδήποτε κύριος. Είναι Ο πιο Φιλεύσπλαχνός, Ο πιο Ελλεήμον (αρ-ραχμάν, αρ-ραχίμ). Δεν μπορεί να συγκριθεί με ότιδήποτε άλλο από την δυμιουργία του. Επιπλεόν, αυτή η μορφή "υποδούλωσης" είναι εθελούσια. Ένας πιστός μουσουλμάνος δέχεται εξολοκλήρου εθελούσια την κυριαρχία του Αλλάχ (ίακανά αμπουντου, σόυρα Φάτεχα-1). Άρα κατά αυτόν τον τρόπο η "υποδούλωση" στον Αλλάχ είναι, όσο και να ακούγεται οξύμορο, μορφή πραγματικής ελευθερίας.
Τώρα που αναλύσαμε της δύο βασικές έννοιες της λατρείας μπορούμε να χρησιμοποίσουμε την λέξη αυτή καθαυτή, όταν φυσικά θα εννούμε και τις δύο έννοιες.
Η έννοια λοιπόν της λατρείας του Αλλάχ στο Ισλάμ έχει πέντε πτυχές: αγάπη, υποταγή, ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη (ταβάκουλ) και οι συνθήκες της υποδούλωσης.
Η αγάπη είναι κυρίαρχη προς τον Κύριο μας.
Υποταγή είναι απαραίτητη συνθήκη για την εθελούσια "υποδούλωση".
Ειλικρίνεια είναι αναγκαία για την εθελούσια πτυχή της λατρείας.
Εμπιστοσύνη είναι εξαιρετικά σημαντική και σημαίναι την αποδοχή πως η αιτία όλων των πραγμάτων έρχεται από τον Αλλάχ. Αυτό σημαίνει πως ένας πραγματικός πιστός ούτε στεναχωρίεται για την απώλεια κάποιου πράγματος ή αγαθού αλλά και ούτε ενθουσιάζεται με την απόκτηση κάποιου πράγματος ή αγαθού. Ο Αλλάχ γνωρίζει καλύτερα το τί είναι καλό και κακό για εμάς. Κάτι το οποίο νομίζουμε πως είναι βλαβερό και ανεπιθύμητο αποδεικνύεται με την πάροδο του χρόνου να είναι χρήσιμο και επιθυμητό. Γι' αυτό τον λόγο η εμπιστοσύνη (ταβάκουλ) είναι ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό ενός πιστού και δη της λατρείας στο Ισλάμ.
Οι συνθήκες της υποδούλωσης υπαγορεύονται από τον Κύριο. Το επακόλουθο αυτής της συνθήκης είναι πως ένας δούλος δεν μπορεί να υπαγορεύει τις δικές του επιθυμίες όσων αφορά την σχέση μεταξύ δούλου και Κυρίου. Στην πραγματικότητα οι συνθήκες της σχέσης έχουν ήδη υπαγορευτεί στο Κοράνι και το χαντίθ.
Σε αύτο το άρθρο εξετάσαμε τις πτυχές της λατρείας στο Ισλάμ. Πρώτα ξεκαθαρίσαμε τις δύο έννοιες που έχει η αραβική λέξη ιμπάντα (λατρεία) και στη συνέχεια παρουσιάσαμε τις πέντε πτυχές της λατρείας.
Άρα: ιμπάντα = λατρεία + υποδούλωση στον Αλλάχ.
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ λατρείας και υποδούλωσης είναι ότι η υποδούλωση είναι μια κατάσταση και όχι απλώς μία πράξη. Ένας δούλος του Αλλάχ είναι υπόδουλός του κάθε στιγμή της ζωής: όταν προσεύχεται, όταν εργάζεται, όταν λυπάται, όταν χαίρεται. Εδώ πρέπει να υπογραμμίσουμε πως η λέξη υποδούλωση στα ελληνικά έχει αρνητική χροία. Παρόλαυτά, η υποδούλωση στον Αλλάχ έχει εντελώς διαφορετική έννοια από αυτή που χρησιμοποιείται. Ο Αλλάχ δεν είναι ένας οποιοσδήποτε κύριος. Είναι Ο πιο Φιλεύσπλαχνός, Ο πιο Ελλεήμον (αρ-ραχμάν, αρ-ραχίμ). Δεν μπορεί να συγκριθεί με ότιδήποτε άλλο από την δυμιουργία του. Επιπλεόν, αυτή η μορφή "υποδούλωσης" είναι εθελούσια. Ένας πιστός μουσουλμάνος δέχεται εξολοκλήρου εθελούσια την κυριαρχία του Αλλάχ (ίακανά αμπουντου, σόυρα Φάτεχα-1). Άρα κατά αυτόν τον τρόπο η "υποδούλωση" στον Αλλάχ είναι, όσο και να ακούγεται οξύμορο, μορφή πραγματικής ελευθερίας.
Τώρα που αναλύσαμε της δύο βασικές έννοιες της λατρείας μπορούμε να χρησιμοποίσουμε την λέξη αυτή καθαυτή, όταν φυσικά θα εννούμε και τις δύο έννοιες.
Η έννοια λοιπόν της λατρείας του Αλλάχ στο Ισλάμ έχει πέντε πτυχές: αγάπη, υποταγή, ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη (ταβάκουλ) και οι συνθήκες της υποδούλωσης.
Η αγάπη είναι κυρίαρχη προς τον Κύριο μας.
Υποταγή είναι απαραίτητη συνθήκη για την εθελούσια "υποδούλωση".
Ειλικρίνεια είναι αναγκαία για την εθελούσια πτυχή της λατρείας.
Εμπιστοσύνη είναι εξαιρετικά σημαντική και σημαίναι την αποδοχή πως η αιτία όλων των πραγμάτων έρχεται από τον Αλλάχ. Αυτό σημαίνει πως ένας πραγματικός πιστός ούτε στεναχωρίεται για την απώλεια κάποιου πράγματος ή αγαθού αλλά και ούτε ενθουσιάζεται με την απόκτηση κάποιου πράγματος ή αγαθού. Ο Αλλάχ γνωρίζει καλύτερα το τί είναι καλό και κακό για εμάς. Κάτι το οποίο νομίζουμε πως είναι βλαβερό και ανεπιθύμητο αποδεικνύεται με την πάροδο του χρόνου να είναι χρήσιμο και επιθυμητό. Γι' αυτό τον λόγο η εμπιστοσύνη (ταβάκουλ) είναι ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό ενός πιστού και δη της λατρείας στο Ισλάμ.
Οι συνθήκες της υποδούλωσης υπαγορεύονται από τον Κύριο. Το επακόλουθο αυτής της συνθήκης είναι πως ένας δούλος δεν μπορεί να υπαγορεύει τις δικές του επιθυμίες όσων αφορά την σχέση μεταξύ δούλου και Κυρίου. Στην πραγματικότητα οι συνθήκες της σχέσης έχουν ήδη υπαγορευτεί στο Κοράνι και το χαντίθ.
Σε αύτο το άρθρο εξετάσαμε τις πτυχές της λατρείας στο Ισλάμ. Πρώτα ξεκαθαρίσαμε τις δύο έννοιες που έχει η αραβική λέξη ιμπάντα (λατρεία) και στη συνέχεια παρουσιάσαμε τις πέντε πτυχές της λατρείας.
Δικαιώματα και υποχρεώσεις της γυναίκας και του άνδρα στο Ισλάμ
Ένα δημοφιλές θέμα το οποίο έχει παραποιηθεί από πολλά μέσα ενημέρωσης είναι η θέση της γυναίκας στο Ισλάμ. Η καλύτερη πληροφόρηση για αυτό το θέμα είναι κατά την γνώμη μου αυτή μιας γυναίκας η οποία ασπάστηκε το Ισλάμ. Το όνομα της είναι Λίσα Κίλινγκερ η οποία είναι γιατρός και παρουσιάζει στο παρακάτω βίντεο με ενημερωτικό και αναλυτικό τρόπο τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των γυναικών και των ανδρών.
Το γενεαλογικό δένδρο του προφήτη Μοχάμμαντ (είθε ειρήνη μαζί του)
(βασισμένο στο ηχητικό βιβλίο: Η ζωή του προφήτη Μοχάμμαντ από τον Ιμάμ Άνουαρ αλ-Άουλακι)
Κατά το Ισλάμ, η ιστορία των προγόνων του προφήτη (είθε ειρήνη μαζί του), ξεκινά από τον προφήτη Αβραάμ (είθε ο Αλλάχ να τον ευλογεί). Ο προφήτης Αβραάμ διατάχθηκε να αφήσει την γυναίκα του Χάτζαρ (η ευλογία του Αλλάχ να είναι μαζί της) μαζί με τον υιό του Ισμαήλ (είθε η ευλογία του Αλλάχ να είναι μαζί του) (τότε βρέφος) στην περιοχή που αυτή την στιγμή βρίσκεται η Κάαμπα (ο οίκος του Αλλάχ) στην Μέκκα της Αραβική χερσονήσου. Όταν ο προφήτης Αβραάμ τους άφησε, στην περιοχή υπήρχε μόνο έρημος και τίποτα περισσότερο.
Η αφήγηση λέει πως η Χάτζαρ ρώτησε επανειλημμένα τον προφήτη Αβραάμ, ο οποίος έφευγε, για πιο λόγο τους αφήνει σε αυτό το σημείο. Όταν συνειδητοποίησε πως ήταν διαταγή του Αλλάχ, ρώτησε τον προφήτη Αβραάμ εάν αυτό ήταν γεγονός και ο προφήτης απάντησε καταφατικά. Σε εκείνο το σημείο η Χάτζαρ είπε στον προφήτη πως ο Αλλάχ θα τους προστατέψει.
Ο προφήτης Αβραάμ, καθώς έφευγε έκανε μια επίκληση (ντουά) στον Αλλάχ να βοηθήσει την Χάτζαρ και τον Ισμαήλ να κάνουν προσευχή και να λατρεύουν τον Αλλάχ, να τους στείλει ο Αλλάχ καλούς ανθρώπους και να τους βοηθήσει με τα προς το ζην.
Μετά από λίγο χρόνο, τα τρόφιμα που είχε στην διάθεσή της η Χάτζαρ τελείωσαν και δεν μπορούσε να θηλάσει τον Ισμαήλ πια. Ο Ισμαήλ, ως βρέφος, άρχισε να κλαίει. Τότε η Χάτζαρ άρχισε να ανεβαίνει ένα λόφο που ήταν κοντά της, ήταν ο λόφος ο οποίος αργότερα θα ονομαζόταν: Ασ-Σαφα. Ανέβηκε το λόφο για να δει εάν υπήρχε κάποιος στον ορίζοντα. Μη βλέποντας κάποιον, κατέβηκε το λόφο στην κοιλάδα και ανέβηκε στον αντικρινό λόφο, ο οποίος αργότερα θα ονομαζόταν: Αλ-Μάρουα. Μη βλέποντας κάποιον, κατέβηκε τον λόφο και ξανά-ανέβηκε τον άλλο λόφο και έκανε αυτή την διαδικασία επτά φορές. Την έβδομη φορά κατά την οποία ανέβηκε τον λόφο άκουσε έναν ήχο. Ο ήχος ερχόταν κάτω από τα πόδια του Ισμαήλ. Ο αρχάγγελος Τζιμπριήλ (Γαβριήλ) έσκαβε την πηγή η οποία είναι σήμερα γνωστή ως Ζαμ-ζαμ που βρίσκεται δίπλα από την Καάμπα.
Με την ύπαρξη της πηγής μέσα στην έρημο, μέσα σε λίγο χρόνο πουλιά άρχισαν να πετούν γύρω από την πηγή. Τζούρχουμ ήταν μία φυλή νομάδων η οποία κατοικούσε στην περιοχή. Οι ρίζες των Τζουρχουμ ήταν από την Υεμένη και γι' αυτό το λόγο μιλούσαν Αραβικά. Λόγω του ότι γνώριζαν καλά την περιοχή, τους φάνηκε περίεργη η ύπαρξη πουλιών στην περιοχή και γι' αυτό έστειλαν μια ομάδα εξερεύνησης. Βλέποντας την πηγή πήγαν και ζήτησαν από την Χάτζαρ να μετακομίσουν σε εκείνη την περιοχή. Η Χάτζαρ απάντησε πως μπορούν να μετακομίσουν υπό τον όρο πως η πηγή θα ήταν δική της και του Ισμαήλ. Ο Ισμαήλ μεγαλώνοντας έμαθε την γλώσσα τους, τα Αραβικά και παντρεύτηκε μια γυναίκα από τους Τζούρχουμ. Κάποια στιγμή αργότερα, όταν ο Ισμαήλ ήταν μεγάλος επέστρεψε ο πατέρας του, ο προφήτης Αβραάμ και έχτισαν μαζί την Κάαμπα. Η φροντίδα της Κάαμπα ήταν πάντοτε με τους απογόνους του Ισμαήλ αλλά η πολιτική ηγεσία ήταν με τους Τζούρχουμ.
Με το πέρασμα του χρόνου, οι Τζούρχουμ έγιναν διεφθαρμένοι και μια άλλη φυλή από την Υεμένη, η Χουζάα εισέβαλαν στην Μέκκα και τερμάτισαν την ηγεμονία των Τζούρχουμ. Πριν την διάλυσή τους οι Τζούρχουμ κάλυψαν το πηγάδι Ζαμ-ζαμ, έσβησαν κάθε ίχνος του και έκλεψαν τους θησαυρούς της Κάαμπα.
Οι απόγονοι του Ισμαήλ έχουν πληθύνει και μετακόμισαν σε διάφορα μέρη της Αραβικής χερσονήσου. Παρόλαυτά, η φυλή Κουραϊς, επίσης απόγονοι του Ισμαήλ, παρέμειναν στην Μέκκα κάτω από την ηγεσία των Χουζάα.
Ο Κουσέϊ μπιν Κουλάμπ, αρχηγός των Κουραϊς κατάφερε να συσπειρώσει την φυλή του και να διώξει τους Χουζάα από την Μεκκά. Έτσι ένας απόγονος του Ισμαήλ είχε τον έλεγχο της πολιτικής, στρατιωτικής και θρησκευτικής ηγεσία της Μέκκα. Ένα επίσης σημαντικό στοιχείο είναι πως είχε τον έλεγχο της φιλοξενίας των επισκεπτών της Κάαμπα. Η προσφορά φαγητού, νερού και στέγης στους προσκυνητές της Κάαμπα ήταν ο πιο ευγενής τίτλος στην κοινωνία της Μέκκα και μόνο ο πιο επίλεκτος είχε αυτή την τιμή.
Όταν πέθανε, οι διάφορες αρμοδιότητες του μοιράστηκαν στα παιδιά του και τους απογόνους του. Ο εγγονός του Κουσέϊ μπιν Κουλαμπ, ο 'Αμρ κληρονόμησε την αρμοδιότητα της φιλοξενίας των προσκυνητών της Κάαμπα. Ο 'Αμρ έκανε κάτι νέο όσων αφορά την τροφή των προσκυνητών. Αντί να δίνει μόνο σούπα, θρυμμάτιζε ψωμί μέσα στην σούπα και το πρόσφερε στους προσκυνητές. Ο θρυμματισμός μεταφράζεται στα αραβικά ως: Χάσιμ. Έτσι τον ονόμασαν Χάσιμ. Ο Χάσιμ (του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν 'Αμρ) ήταν ο προ-πάππους του προφήτη Μοχάμμαντ (είθε ειρήνη μαζί του).
Ο Χάσιμ παντρεύτηκε στην Μεδίνα. Κατά την διάρκεια ενός εμπορικού ταξιδιού στην Παλεστίνη απεβίωσε και θάφτηκε στην Γάζα. Η γυναίκα του ήταν έγκυος και γέννησε ένα αγόρι, το οποίο το ονόμασαν Σέϊμπα. Το νόημα της λέξης Σέϊμπα είναι "ηλικιωμένος". Ο λόγος που δώσαν αυτό το ιδιαίτερο όνομα ήταν διότι γεννήθηκε με μερικά γκρίζα μαλλιά. Επειδή ο πατέρας του απεβίωσε, η μητέρα του έμεινε με τους δικούς της στην Μεδίνα και μεγάλωσε στην Μεδίνα.
Ο Αλ-Μούταλιμπ, αδερφός του Χάσιμ, πήγε στην Μεδίνα και ζήτησε να πάρει τον ανιψιό του όταν ήταν παιδί στην Μέκκα. Έπεισε τους συγγενείς του στην Μεδίνα λόγω της ευγενούς καταγωγής που είχε στην Μέκκα και της επιφανούς θέσης του πατέρα του.
Κατά τον ερχομό του στην Μέκκα, και επειδή ήταν άγνωστος στους ντόπιους, οι ντόπιοι τον ονόμασαν: "Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ" που σήμαινε "ο σκλάβος του Αλ-Μούταλιμπ". Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ (το πραγματικό του όνομα ήταν Σέϊμπα) ήταν ο παππούς του προφήτη Μοχάμμαντ.
Δύο σημαντικά γεγονότα συνέβηκαν στον Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ. Είχαν περάσει περίπου 300 χρόνια από την ημέρα που οι Τζούρχουμ κάλυψαν το πηγάδι Ζαμ-ζαμ. Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ βλέπει στο όνειρό του κάποιον να του λέει: "Ούχφουρ τάϊμπα" που σημαίνει "ξέθαψε το αγνό". Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ ρωτάει τί είναι το τάϊμπα, χωρίς να πάρει κάποια απάντηση. Την επόμενη μέρα βλάπει στο όνειρο του κάποιον να του λέει: "Ούχφουρ μπάραα" που σημαίνει "ξέθαψε το πολύτιμο". Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ ρωτάει τί είναι το μπάραα, χωρίς να πάρει κάποια απάντηση. Την τρίτη μέρα στο όνειρο του ακούει την φωνή να του λέει: "Ούχφουρ Ζαμ-ζαμ". Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ ρωτάει τί είναι το Ζαμ-ζαμ και η φωνή απαντάει ότι δεν θα στερέψει ποτέ και ότι θα δίνει νερό στους προσκυνητές του μεγάλου προσκυνήματος, και ότι είναι μεταξύ της κοπριάς και του αίματος κοντά από την φωλιά του κορακιού με το άσπρο πόδι και της φωλιάς των μυρμηγκιών. Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς την σημασία αυτών των λόγων. Την επόμενη μέρα καθώς περνούσε δίπλα από την Κάαμπα, ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ βλέπει κοπριά και αίμα από μια καμήλα την οποία είχανε σφάξει προ ολίγου και μετά είδε ένα κοράκι με λευκό πόδι και μία φωλιά μυρμηγκιών. Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ φώναξε τον γιό του, Χάριθ (ο οποίος ήταν και ο μοναδικός μέχρι εκείνη τη στιγμή) και ξεκίνησαν να σκάβουν. Το γεγονός ότι έσκαβαν πολύ κοντά από την Κάαμπα κίνησε την περιέργεια των ανθρώπων. Κάποια στιγμή ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ πραγματικά ξέθαψε το πηγάδι Ζαμ-ζαμ και αυτό ήταν φυσικά ένα γεγονός που προσέλκυσε όλους τους αρχηγούς των φυλών της Μέκκας οι οποίοι και ζήτησαν το μερίδιό τους από το πηγάδι. Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ αρνήθηκε να τους δώσει αυτό που του ανήκε. Καθώς τα πνεύματα οξύνονταν κάποιος πρότεινε να λύσουν την διαφορά πηγαίνοντας στην μάντισσα του Μπάνι Σάαντ. Πηγαίνοντας προς τα εκεί έμαθαν πως έχει μετακομίσει στην Συρία. Αποφάσισαν να πάνε στην Συρία. Κατά την διαδρομή τους τελείωσε το νερό. Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ στην προσπάθειά τους να ζήσουν βρήκε νερό στην έρημο. Αυτό το γεγονός έπεισε τους υπόλοιπους να δεχθούν πως το πηγάδι του Ζαμ-ζαμ ανήκει στον Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ.
Κατά την διάρκεια αυτού του γεγονότος ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ αισθάνθηκε αδύναμος λόγω του ότι είχε στο πλευρό του μόνο ένα γιό να τον υπερασπιστεί. Εκείνη τη στιγμή επικαλέστηκε τον Αλλάχ λέγοντας πως εάν του χαρίσει δέκα γιούς αυτός θα θυσιάσει έναν για την χάρη του Αλλάχ. Και πραγματικά ο Αλλάχ τον ευλόγησε με δέκα γιούς. Έτσι ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ, κάτα την παράδοση, πήρε δέκα κλαράκια ένα από τα οποία ήταν κοντύτερο. Ζήτησε από τους γιούς του να διαλέξουν ένα και το κοντύτερο έπεσε στον μικρότερο γιό του, τον Αμπντουλάχ. Ξανά ζητεί να γίνει κλήρωση και ξανά πέφτει στον Αμπντουλάχ και ξανά-ζητεί να γίνει κλήρωση και τρίτη φορά πέφτει στον Αμπντουλάχ. Καθώς ήταν έτοιμος να εκπληρώσει την υπόσχεσή του, ο μεγαλύτερος αδελφός του καθώς και άλλοι συγγενείς απέτρεψαν τον Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ λέγοντας πως υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί παράδοση εάν θυσιάσει τον γιό του. Αντί του γιού του αποφασίστηκε, με την γνώμη της μάντισσας, να σφαχτούν εκατό καμήλες.
Ο Αμπντουλάχ και η Άμινα είναι οι γονείς του προφήτη Μοχάμμαντ (είθε ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να είναι μαζί του). Ο προφήτης Μοχάμμαντ είναι ο μόνος προφήτης από τους απογόνους του προφήτη Ισμαήλ.
Κατά το Ισλάμ, η ιστορία των προγόνων του προφήτη (είθε ειρήνη μαζί του), ξεκινά από τον προφήτη Αβραάμ (είθε ο Αλλάχ να τον ευλογεί). Ο προφήτης Αβραάμ διατάχθηκε να αφήσει την γυναίκα του Χάτζαρ (η ευλογία του Αλλάχ να είναι μαζί της) μαζί με τον υιό του Ισμαήλ (είθε η ευλογία του Αλλάχ να είναι μαζί του) (τότε βρέφος) στην περιοχή που αυτή την στιγμή βρίσκεται η Κάαμπα (ο οίκος του Αλλάχ) στην Μέκκα της Αραβική χερσονήσου. Όταν ο προφήτης Αβραάμ τους άφησε, στην περιοχή υπήρχε μόνο έρημος και τίποτα περισσότερο.
Η αφήγηση λέει πως η Χάτζαρ ρώτησε επανειλημμένα τον προφήτη Αβραάμ, ο οποίος έφευγε, για πιο λόγο τους αφήνει σε αυτό το σημείο. Όταν συνειδητοποίησε πως ήταν διαταγή του Αλλάχ, ρώτησε τον προφήτη Αβραάμ εάν αυτό ήταν γεγονός και ο προφήτης απάντησε καταφατικά. Σε εκείνο το σημείο η Χάτζαρ είπε στον προφήτη πως ο Αλλάχ θα τους προστατέψει.
Ο προφήτης Αβραάμ, καθώς έφευγε έκανε μια επίκληση (ντουά) στον Αλλάχ να βοηθήσει την Χάτζαρ και τον Ισμαήλ να κάνουν προσευχή και να λατρεύουν τον Αλλάχ, να τους στείλει ο Αλλάχ καλούς ανθρώπους και να τους βοηθήσει με τα προς το ζην.
Μετά από λίγο χρόνο, τα τρόφιμα που είχε στην διάθεσή της η Χάτζαρ τελείωσαν και δεν μπορούσε να θηλάσει τον Ισμαήλ πια. Ο Ισμαήλ, ως βρέφος, άρχισε να κλαίει. Τότε η Χάτζαρ άρχισε να ανεβαίνει ένα λόφο που ήταν κοντά της, ήταν ο λόφος ο οποίος αργότερα θα ονομαζόταν: Ασ-Σαφα. Ανέβηκε το λόφο για να δει εάν υπήρχε κάποιος στον ορίζοντα. Μη βλέποντας κάποιον, κατέβηκε το λόφο στην κοιλάδα και ανέβηκε στον αντικρινό λόφο, ο οποίος αργότερα θα ονομαζόταν: Αλ-Μάρουα. Μη βλέποντας κάποιον, κατέβηκε τον λόφο και ξανά-ανέβηκε τον άλλο λόφο και έκανε αυτή την διαδικασία επτά φορές. Την έβδομη φορά κατά την οποία ανέβηκε τον λόφο άκουσε έναν ήχο. Ο ήχος ερχόταν κάτω από τα πόδια του Ισμαήλ. Ο αρχάγγελος Τζιμπριήλ (Γαβριήλ) έσκαβε την πηγή η οποία είναι σήμερα γνωστή ως Ζαμ-ζαμ που βρίσκεται δίπλα από την Καάμπα.
Με την ύπαρξη της πηγής μέσα στην έρημο, μέσα σε λίγο χρόνο πουλιά άρχισαν να πετούν γύρω από την πηγή. Τζούρχουμ ήταν μία φυλή νομάδων η οποία κατοικούσε στην περιοχή. Οι ρίζες των Τζουρχουμ ήταν από την Υεμένη και γι' αυτό το λόγο μιλούσαν Αραβικά. Λόγω του ότι γνώριζαν καλά την περιοχή, τους φάνηκε περίεργη η ύπαρξη πουλιών στην περιοχή και γι' αυτό έστειλαν μια ομάδα εξερεύνησης. Βλέποντας την πηγή πήγαν και ζήτησαν από την Χάτζαρ να μετακομίσουν σε εκείνη την περιοχή. Η Χάτζαρ απάντησε πως μπορούν να μετακομίσουν υπό τον όρο πως η πηγή θα ήταν δική της και του Ισμαήλ. Ο Ισμαήλ μεγαλώνοντας έμαθε την γλώσσα τους, τα Αραβικά και παντρεύτηκε μια γυναίκα από τους Τζούρχουμ. Κάποια στιγμή αργότερα, όταν ο Ισμαήλ ήταν μεγάλος επέστρεψε ο πατέρας του, ο προφήτης Αβραάμ και έχτισαν μαζί την Κάαμπα. Η φροντίδα της Κάαμπα ήταν πάντοτε με τους απογόνους του Ισμαήλ αλλά η πολιτική ηγεσία ήταν με τους Τζούρχουμ.
Με το πέρασμα του χρόνου, οι Τζούρχουμ έγιναν διεφθαρμένοι και μια άλλη φυλή από την Υεμένη, η Χουζάα εισέβαλαν στην Μέκκα και τερμάτισαν την ηγεμονία των Τζούρχουμ. Πριν την διάλυσή τους οι Τζούρχουμ κάλυψαν το πηγάδι Ζαμ-ζαμ, έσβησαν κάθε ίχνος του και έκλεψαν τους θησαυρούς της Κάαμπα.
Οι απόγονοι του Ισμαήλ έχουν πληθύνει και μετακόμισαν σε διάφορα μέρη της Αραβικής χερσονήσου. Παρόλαυτά, η φυλή Κουραϊς, επίσης απόγονοι του Ισμαήλ, παρέμειναν στην Μέκκα κάτω από την ηγεσία των Χουζάα.
Ο Κουσέϊ μπιν Κουλάμπ, αρχηγός των Κουραϊς κατάφερε να συσπειρώσει την φυλή του και να διώξει τους Χουζάα από την Μεκκά. Έτσι ένας απόγονος του Ισμαήλ είχε τον έλεγχο της πολιτικής, στρατιωτικής και θρησκευτικής ηγεσία της Μέκκα. Ένα επίσης σημαντικό στοιχείο είναι πως είχε τον έλεγχο της φιλοξενίας των επισκεπτών της Κάαμπα. Η προσφορά φαγητού, νερού και στέγης στους προσκυνητές της Κάαμπα ήταν ο πιο ευγενής τίτλος στην κοινωνία της Μέκκα και μόνο ο πιο επίλεκτος είχε αυτή την τιμή.
Όταν πέθανε, οι διάφορες αρμοδιότητες του μοιράστηκαν στα παιδιά του και τους απογόνους του. Ο εγγονός του Κουσέϊ μπιν Κουλαμπ, ο 'Αμρ κληρονόμησε την αρμοδιότητα της φιλοξενίας των προσκυνητών της Κάαμπα. Ο 'Αμρ έκανε κάτι νέο όσων αφορά την τροφή των προσκυνητών. Αντί να δίνει μόνο σούπα, θρυμμάτιζε ψωμί μέσα στην σούπα και το πρόσφερε στους προσκυνητές. Ο θρυμματισμός μεταφράζεται στα αραβικά ως: Χάσιμ. Έτσι τον ονόμασαν Χάσιμ. Ο Χάσιμ (του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν 'Αμρ) ήταν ο προ-πάππους του προφήτη Μοχάμμαντ (είθε ειρήνη μαζί του).
Ο Χάσιμ παντρεύτηκε στην Μεδίνα. Κατά την διάρκεια ενός εμπορικού ταξιδιού στην Παλεστίνη απεβίωσε και θάφτηκε στην Γάζα. Η γυναίκα του ήταν έγκυος και γέννησε ένα αγόρι, το οποίο το ονόμασαν Σέϊμπα. Το νόημα της λέξης Σέϊμπα είναι "ηλικιωμένος". Ο λόγος που δώσαν αυτό το ιδιαίτερο όνομα ήταν διότι γεννήθηκε με μερικά γκρίζα μαλλιά. Επειδή ο πατέρας του απεβίωσε, η μητέρα του έμεινε με τους δικούς της στην Μεδίνα και μεγάλωσε στην Μεδίνα.
Ο Αλ-Μούταλιμπ, αδερφός του Χάσιμ, πήγε στην Μεδίνα και ζήτησε να πάρει τον ανιψιό του όταν ήταν παιδί στην Μέκκα. Έπεισε τους συγγενείς του στην Μεδίνα λόγω της ευγενούς καταγωγής που είχε στην Μέκκα και της επιφανούς θέσης του πατέρα του.
Κατά τον ερχομό του στην Μέκκα, και επειδή ήταν άγνωστος στους ντόπιους, οι ντόπιοι τον ονόμασαν: "Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ" που σήμαινε "ο σκλάβος του Αλ-Μούταλιμπ". Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ (το πραγματικό του όνομα ήταν Σέϊμπα) ήταν ο παππούς του προφήτη Μοχάμμαντ.
Δύο σημαντικά γεγονότα συνέβηκαν στον Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ. Είχαν περάσει περίπου 300 χρόνια από την ημέρα που οι Τζούρχουμ κάλυψαν το πηγάδι Ζαμ-ζαμ. Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ βλέπει στο όνειρό του κάποιον να του λέει: "Ούχφουρ τάϊμπα" που σημαίνει "ξέθαψε το αγνό". Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ ρωτάει τί είναι το τάϊμπα, χωρίς να πάρει κάποια απάντηση. Την επόμενη μέρα βλάπει στο όνειρο του κάποιον να του λέει: "Ούχφουρ μπάραα" που σημαίνει "ξέθαψε το πολύτιμο". Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ ρωτάει τί είναι το μπάραα, χωρίς να πάρει κάποια απάντηση. Την τρίτη μέρα στο όνειρο του ακούει την φωνή να του λέει: "Ούχφουρ Ζαμ-ζαμ". Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ ρωτάει τί είναι το Ζαμ-ζαμ και η φωνή απαντάει ότι δεν θα στερέψει ποτέ και ότι θα δίνει νερό στους προσκυνητές του μεγάλου προσκυνήματος, και ότι είναι μεταξύ της κοπριάς και του αίματος κοντά από την φωλιά του κορακιού με το άσπρο πόδι και της φωλιάς των μυρμηγκιών. Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς την σημασία αυτών των λόγων. Την επόμενη μέρα καθώς περνούσε δίπλα από την Κάαμπα, ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ βλέπει κοπριά και αίμα από μια καμήλα την οποία είχανε σφάξει προ ολίγου και μετά είδε ένα κοράκι με λευκό πόδι και μία φωλιά μυρμηγκιών. Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ φώναξε τον γιό του, Χάριθ (ο οποίος ήταν και ο μοναδικός μέχρι εκείνη τη στιγμή) και ξεκίνησαν να σκάβουν. Το γεγονός ότι έσκαβαν πολύ κοντά από την Κάαμπα κίνησε την περιέργεια των ανθρώπων. Κάποια στιγμή ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ πραγματικά ξέθαψε το πηγάδι Ζαμ-ζαμ και αυτό ήταν φυσικά ένα γεγονός που προσέλκυσε όλους τους αρχηγούς των φυλών της Μέκκας οι οποίοι και ζήτησαν το μερίδιό τους από το πηγάδι. Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ αρνήθηκε να τους δώσει αυτό που του ανήκε. Καθώς τα πνεύματα οξύνονταν κάποιος πρότεινε να λύσουν την διαφορά πηγαίνοντας στην μάντισσα του Μπάνι Σάαντ. Πηγαίνοντας προς τα εκεί έμαθαν πως έχει μετακομίσει στην Συρία. Αποφάσισαν να πάνε στην Συρία. Κατά την διαδρομή τους τελείωσε το νερό. Ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ στην προσπάθειά τους να ζήσουν βρήκε νερό στην έρημο. Αυτό το γεγονός έπεισε τους υπόλοιπους να δεχθούν πως το πηγάδι του Ζαμ-ζαμ ανήκει στον Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ.
Κατά την διάρκεια αυτού του γεγονότος ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ αισθάνθηκε αδύναμος λόγω του ότι είχε στο πλευρό του μόνο ένα γιό να τον υπερασπιστεί. Εκείνη τη στιγμή επικαλέστηκε τον Αλλάχ λέγοντας πως εάν του χαρίσει δέκα γιούς αυτός θα θυσιάσει έναν για την χάρη του Αλλάχ. Και πραγματικά ο Αλλάχ τον ευλόγησε με δέκα γιούς. Έτσι ο Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ, κάτα την παράδοση, πήρε δέκα κλαράκια ένα από τα οποία ήταν κοντύτερο. Ζήτησε από τους γιούς του να διαλέξουν ένα και το κοντύτερο έπεσε στον μικρότερο γιό του, τον Αμπντουλάχ. Ξανά ζητεί να γίνει κλήρωση και ξανά πέφτει στον Αμπντουλάχ και ξανά-ζητεί να γίνει κλήρωση και τρίτη φορά πέφτει στον Αμπντουλάχ. Καθώς ήταν έτοιμος να εκπληρώσει την υπόσχεσή του, ο μεγαλύτερος αδελφός του καθώς και άλλοι συγγενείς απέτρεψαν τον Αμπντ-ουλ Μούταλιμπ λέγοντας πως υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί παράδοση εάν θυσιάσει τον γιό του. Αντί του γιού του αποφασίστηκε, με την γνώμη της μάντισσας, να σφαχτούν εκατό καμήλες.
Ο Αμπντουλάχ και η Άμινα είναι οι γονείς του προφήτη Μοχάμμαντ (είθε ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να είναι μαζί του). Ο προφήτης Μοχάμμαντ είναι ο μόνος προφήτης από τους απογόνους του προφήτη Ισμαήλ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
